Club Moral is de naam van alle zaken die Annemie van Kerckhoven en Danny Devos tezamen doen. Zonder op zoek te zijn naar een bepaald programma, stellen zij hun woon- en werkruimte ter beschikking van mensen die in officiële ruimten nog geen kans hebben en niet direkt de aspiratie hebben in officiële circuits terecht te komen. "Wij zijn geen galerij, tentoonstellingsruimte of teater, we brengen dingen op het moment dat we geschikt vinden." Tot zover de omschrijving die Annemie (30) en Danny (22) zelf aan hun aktiviteiten geven. Om daar een beetje meer duidelijkheid in te krijgen is een andere zaak. Wat doe je met uitspraken als deze : „Niet alleen beschermt het negatieve veld van voorspelbaar hersenwerk zichzelf, ook elk ander specimen van intellektuele bloedarmoede. Hoe bruikbaar zijn ze, in een omgeving van onmacht, zo verdraagzaam, zo amusant, soms, en om te bewijzen wat moet bewezen worden." De moraal van het koppel verhult dat je in het officiële circuit niet kan exposeren wat je wil. Club Moral hekelt het extreme konservatisme. De ganse aktiviteit speelt zich af in een lugubere ruimte van een vervallen fabriek in de Borgerhoutse Kattenberg.

De Kattenberg in Borgerhout intra muros is een typisch voorbeeld van een 19de eeuwse straat die hopeloos werd verminkt omdat eigenaars en huurders de woningen grondig lieten verkrotten. Ter hoogte van de Vinçottestraat werden moderne appartementen opgetrokken en hier en daar heeft een moedige eigenaar het dan toch aangedurfd zijn woning te vernieuwen, of toch minstens van een appetijtelijke gevel te voorzien. Het geheel geeft, hoe dan ook, een bizar beeld. dat 's avonds nog wordt versterkt omdat de straat terwille van enkele braakliggende gronden niet volledig is verlicht. Achterin de straat op nummer 122 vindt de argeloze wandelaar een echte achterbuurt. Een groene poort geeft toegang tot een overdekte gang. die sinds mensenheugenis niet meer is geschilderd. Je breekt je benen over de versleten kasseien en de vleermuizen vliegen boven je hoofd rond.

De gang mondt uit op een binnenkoer en het eerste waaraan je moet denken is dat je bij vergissing bij een handelaar in oud ijzer bent beland of in het atelier van uitvinder Di Wessilli, die nog steeds zoekt naar het perpetuum mobile. De binnenkoer is chaotisch en het is moeilijk te schatten wat zich hier werkelijk afspeelt. Vast staat dat hier ooit een fabriek is geweest, die in betere tijden waarschijnlijk zat volgestopt met zwaar geoliëde machines, dat is nog steeds aan de vloeren te merken. De linkerzijde van het gebouw lijkt op een gigantisch inderhaast opgetrokken duivenhok. Het Borgerhouts gevogelte heeft hier alleszins de nesten opgetrokken. De voorzijde staat ietwat scheef, de ruiten zijn in jaren niet meer gewassen en metaalgeluiden sterken het vermoeden dat het gelijkvloers wordt betrokken door een garagist die van zijn beroep een ambacht heeft gemaakt. De wrakken op de binnenkoer spreken boekdelen. De rechterzijde van het gebouw is het hoofdkwartier van „Club Moral" en de vaste verblijfplaats van het duo. Alles wat zich hier afspeelt is excentriek in de letterlijke betekenis van het woord. Annemie Van Kerckhoven en Danny Devos noemen zich kunstenaars. Zij maken samen elektronische muziek, zij maakt schilderijen en objekten. De aktiviteit staat in het teken van een ruimte in de fabriek die Annemie en Danny voor allerlei aktiviteiten openstellen. In deze griezelige omgeving werd in de loop van januari-februari indrukwekkend teater gespeeld. De omstandigheden waarin ik op 24 januari de vertolking bijwoonde van het teaterstuk „Kasper" van Peter Handke, waren echter niet van die aard om er entoesiast om te zijn. Het stuk werd gespeeld in de kille ruimte van de fabriek die niet kon worden verwarmd omdat de warmteblazers te veel lawaai zouden maken en het toneelstuk zouden storen. Na anderhalf uur teater waren de vijftig toeschouwers stijfbevroren, maar er was niemand die erom mopperde. „Kasper" werd gespeeld door Guy Cassiers, niet eens toneelspeler. Het initiatief kwam van „Club Teater Brusk", geen beroepsspelers, maar amateurs. Een prestatie !

Het stuk werd opgevat als ..het logische vervolg" op de originele versie. Peter Handke laat met het stuk Kasper zien, hoe het werkelijk was of werkelijk is met iemand als Kasper Hauser. Het laat zien wat mogelijk is met iemand. Guy Cassiers bracht een uitvoering die liet zien wat mogelijk is met zes personen die een toneelstuk lezen. Het liet niet zien hoe Kasper werkelijk moet gespeeld worden, maar wel hoe je met zeer beperkte middelen goed teater kan brengen. De kille omgeving waarin het stuk werd opgevoerd en het ontbreken van een volwaardig decor vereiste de volledige inzet van de spelers. Als je maar gelooft in het stuk, dat je opvoert kan je in feite overal teater brengen. maar de ruimte waarin deze Kasper werd gebracht was duidelijk essentieel voor de kwaliteit van het stuk. In een .normaal" teater zou het effekt ongetwijfeld niet zo indrukwekkend zijn geweest. Club Teater Brusk bewees alvast dat de ruimte van Club Moral voor teater bruikbaar is.

Anders ligt het voor de artistieke kronkels van het duo. Daar weet niemand raad mee. Het is begrijpelijk, dat kunstenaars erover klagen. dat ze vaak in officiële galerijen kreatief beperkt worden. Maar het is evenzeer begrijpelijk, dat een galerijhouder, die zichzelf respekteert weigert varkenslongen onafgeschermd gedurende drie weken te exposeren. Zelfs het koppel geeft toe. dat de stank na twee weken niet meer uit te houden is.

Een voordeel van de ruimte is dat Annemie en Danny een kunstenaar in staat stellen de ruimte aan te passen aan het werk. Bovendien kan een artiest rustig zijn tijd nemen een tentoonstelling voor te bereiden. In officiele galerijen wordt vaak de ene tentoonstelling door de andere op één nacht vervangen. Het ligt niet in de bedoeling iets primairs te doen met Club Moral," zegt Danny, ,,wel vinden wij de manier waarop we het doen belangrijk. Verder hebben wij ondervonden dat het buitenland dingen als deze sneller aanvaard. Wij worden door het officiële kunstcircuit als marginaal gekatalogeerd, hoewel wij juist vinden, dat het officiële circuit marginalen schept. Als je effektief zinvol aan kunst wil doen, moet je kunnen experimenteren. Wij zijn de enige ruimte in het Antwerpse waar dit kan. En iedereen die denkt in aanmerking te komen om in deze ruimte iets te doen is welkom en krijgt onze volle steun. Bovendien kunnen wij kunstenaars veel goeie raad geven omtrent het leven met weinig geld. Want als je in dit land kreatief wil werken heb je geen bankrekening nodig."

De ruimte bestaat nu een jaar. Tijdens het jaar '81 bracht Club Moral een muziekoptreden van de Brusselse groepen Etat Brut en Mécanique Végétale, een installatie van Claude, propagandakunst ,,Witte Lichten" met een lezing van Louis Wuytack en een performance van Kees Mol en Harrie De Kroon. Tentoonstelling van Alex Adriaansens, Joke Brouwer en Roeland Rutten kregen eveneens een kans. De belangstelling was volgens het koppel steeds bevredigend. In de loop van dit jaar worden diverse tentoonstellingen en manifestaties verwacht.

LEO DE LEY