Met zijn scherpe performances maakte Danny Devos (1959) internationaal naam. Al die acties bundelde hij in een lijvig boek. Met de nog onverkochte exemplaren bouwde hij op de tweede verdieping van galerie Annie Gentils een ironische grafkuil. De bezoeker heeft dan al de totaalinstallatie Lily & Rudy achter de rug.

Performen doet Devos de laatste jaren minder, maar zijn recente exposities ziet hij als "performances zonder performer". De kunstenaar vormt ruimtes om tot een parcours waarin de bezoeker een troebele wereld fysiek beleeft. Zo bouwde hij in een gewezen industrieel gebouw in Brugge in 2014 een 500 vierkante meter groot schaalmodel van het Hanssenspark in Vilvoorde, de plaats waar hij opgroeide. Te midden van struiken en vijvers stelde Devos her en der bedreigende machines op.

In zijn nieuwe installatie wekt de kunstenaar eenzelfde beklemmende sfeer op, maar dan binnenskamers. De sensatie is er niet minder om. De toeschouwer moet zich langs bewegende wanden murwen om er in binnen te treden.

Devos liet zich inspireren door een pakketje brieven, gevonden op een rommelmarkt in Berlijn. In de correspondentie richtte het jonge Franse meisje Lily zich tot haar Duitse geliefde Rudy. Het enige wat haar tussen 1949 en 1953 bezighield, was het lijden bij het wachten en de hoop op een vereniging, die er nooit zou komen. Lily woonde in Valence, dat Devos oproept in de openingsscène, die overheerst wordt door afgeknipte klimop. Op de achtergrond is een kaart van het Rhône-stadje zichtbaar en een wegwijzer naar nergens. In de tweede zaal zien we het banale woonkamertje van Lily, terwijl onder de planken vloer een grasperk vecht om te overleven bij kunstlicht. In de laatste zaal draaien hak- en zaagmachines rondjes zonder doel, een aangrijpende metafoor voor het onbehaaglijke leven van Lily zonder Rudy.