Danny Devos, nu 35, is (samen met vriendin en artieste AnneMie Van Kerckhoven) niet alleen de bezieler van het Antwerpse multimediale initiatief Club Moral, ook als individueel kunstenaar bouwt hij aan zijn eigen, sterk persoonlijke œuvre, en hoe. Devos is al een aantal jaren op zoek near de meest shockerende en tegelijk voor de hand liggende verbanden tussen 'kunst' en 'kwaad', naar de flinterdunne scheidingslijn tussen 'norm' en 'afwijking'. Sinds 1987 voert hij een verregaande en intieme korrespondentie met een aantal seriemoordenaars, wat al tot een aantal beklijvende tentoonstellingen en performances in en buiten België heeft geleid. Altijd opnieuw werpt DDV daarbij even hallucinante als artistiek relevante vragen op over het genie van de mens, dat zowel tot de gruwelijkste misdaden als tot de hoogste vormen van kunst kan leiden.
In de Antwerpse galerie van Annette De Keyser heeft Devos nu een van zijn soberste en indrukwekkendste tentoonstellingen opgebouwd. De installatie draait rond ,,de Wurger van Linkeroever", een man die dertig jaar terug twee jonge vrouwen op de Antwerpse Linkeroever vermoordde en daardoor in Leuven-Centraal terechtkwam. Na 17 jaar gevangenis werd hij in 1982 vrijgelaten, om meteen opnieuw een meisje aan te randen en te wurgen. De man is nu voor het leven geïnterneerd.
Danny Devos onderhoudt al een paar jaar lang een intens kontakt met de 'Wurger' (nu 48), die zich bewust is van zijn intelligentie en van zijn psychopatische, onomkeerbare gedrag. Die kontakten heeft Devos onder meer in beeld gebracht met zes kubussen die hij midden in de galerie op poten heeft geplaatst: hun inhoud van een kubieke decimeter komt ongeveer overeen met de herseninhoud van een mensenhoofd. Twee zijden worden ingenomen door onduidelijke foto's van de Wurger en van Danny Devos, de andere zijden door uittreksels uit hun briefwisseling. De keuze van teksten en de wazige foto's maken niet meteen duidelijk wie nu de 'moordenaar' en wie de 'kunstenaar' is. ,,lk of mijn naam bestaat niet," zegt de ene. ,,lk wilde werken maken die evenveel impact hadden op de toeschouwer als een auto-ongeluk dat vlak voor hun neus gebeurde," zegt de ander. Hoofden waarin van alles gedacht wordt, maar nooit echt ontsluierd: pas als het 'denken' omgezet wordt in 'doen', beginnen de morele normen te spelen.
Devos is ook in de Antwerpse krantenarchieven gedoken en heeft alle artikls naar boven gespit die toen in vier kranten verschenen. Hij kopieerde elke krantepagina waarop iets over 'De Wurger' te lezen stond, bedekte alle andere artikels op die pagina's met een sterke verfkleur en hing ze per krant in gelijke kaders (tralies) naast elkaar. De kleuren zijn niet ideologisch gekozen, maar toch valt het op: oranje (zwakker dan rood) voor de Volksgazet-kompilatie, groen voor Gazet Van Antwerpen, blauw voor Het Laatste Nieuws en paars ( blauw-rood) voor de toen iets progressievere Nieuwe Gazet. De aanblik van die kader-assemblages met de sterk dominerende kleuren genereert een sober, bijna abstrakt beeld, wat ongewoon is voor Devos' normale doen. De lay-out van de uitgespaarde Wurger-artikels doet dan weer ongewild denken aan de architektonische infrastruktuur van de 'blokkendozen' op de Antwerpse Linkeroever.
Devos hanteert de fysieke en agressieve aspekten van 'het kwead' op een onthullende manier: ook achter de goorste vormen van geweld en misdaad schuilen passie, intelligentie en kreativiteit. En DDV gebruikt op cynische wijze het alibi van 'de kunst' om ons dat vakkundig in het gezicht te gooien.

Danny Devos in galerie Annette De Keyser, Generaal Belliardstraat 19 in Antwerpen, tot 9 April. Info: (03) 231.90.56. Op 31 maart om 20 uur houdt Devos een performance, meer info hierover op hetzelfde telefoonnummer.