De Meir is er nog, maar het Antwerpse epicentrum van hedendaagse kunst is verlegd naar het Zuid

'Hij zei: 'Ik vraag u om het proces te stoppen. Wat vraagt gij mij?' Ik vroeg hem een museum van hedendaagse kunst in Antwerpen. Zo is het MuHKA ontstaan." Flor Bex was er van 1985 tot 2002 directeur.

Dear ICC. Aspecten van de actuele kunst in België 1970-1985 is geen nostalgisch plaatje naar de rebelse langeharenjaren geworden. Johan Pas legt in tegendeel de erfenis bloot die we van het ICC hebben gekregen. De tentoonstelling heeft hij als een koele archivaris gerangschikt per discipline, volgens performances, video, schilderkunst... Er is veel te zien. Van de mauve strepen van Daniel Buren op de glazen voordeur van het MuHKA, over foto's van het als schoenenwinkel Icécé ingerichte ICC van Guillaume Bijl tot de rondtollende scherpe messen van Leo Copers. Experiment was toen de voedende humuslaag.

Het is een andere tijd nu. Sommigen zijn hun progressieve trekken nooit kwijtgeraakt. Een kunstenaar zoals Danny Devos stond in de jaren tachtig al bekend om zijn radicale kunst maar heeft de voorbije jaren via de kunstenaarsvereniging NICC (het Nieuw Internationaal Cultureel Centrum) ook onaflatend strijd geleverd voor een kunstenaarsstatuut. Maar kijk toch ook naar een videodocument van de Belgische jood Daniel Weinberger. In de jaren zeventig kronkelt hij nog op een bacchanaal over tafel, tegenwoordig leeft hij als een orthodoxe jood in Antwerpen.

De Meir is er nog, maar het epicentrum van de hedendaagse kunst werd in 1985 verlegd naar het Antwerpse Zuid, waar het MuHKA kwam. Nu zijn het straatmuzikanten en levende standbeelden die je verrassen op de Antwerpse winkelboulevard. Sommige van die ICC-kunstenaars sneden daar toch net iets dieper in je vel.

Dear ICC, nog tot 27 februari, dinsdag tot zondag, 10 tot 17 uur, MuHKA, Leuvenstraat 32, Antwerpen, www.muhka.be of 03/260.99.99.