De titel van deze tentoonstelling verwijst naar een klassieker uit de Japanse literatuur. Yukio Mishima beschrijft in ‘Het Gouden Paviljoen’ de gedachten en emoties van een jonge monnik. De tempel van het klooster waarin hij gaat wonen is van een onaardse schoonheid. Voor hem is die schoonheid dermate confronterend, dat ze een kwelling wordt. Hij steekt uiteindelijk de tempel in brand en tracht daarbij ook zichzelf van het leven te beroven. Maar daarin mislukt hij.

In ‘Het Gouden Paviljoen’ brengen we werk samen van erg uiteenlopende kunstenaars. Hun werk vertelt over hoe schoonheid soms te overweldigend kan zijn. Hoe ze een kwelling kan worden en tot destructie leiden kan.

De tentoonstelling toont de kwetsbaarheid van schoonheid en hoe makkelijk ze te vernietigen is. Het lot van schoonheid is verbonden met het verlangen van de mens haar te bezitten. We willen haar vast houden en gaan daardoor te ver in het beschermen ervan. We kopen bloemen om ze in een vaas te zien sterven. 

De Curatoren van de tentoonstelling zijn kunstenaar Dries Segers en Annelies Nagels van de Warande.

deelnemende kunstenaars: Lucia Bru, Leo Copers, Berlinde Debruyckere, Edith Dekyndt, Danny Devos, Al Farrow, Tatjana Gerhard, Ori Gersht, Geert Goiris, Gregory Green, Athar Jaber, Sofie Müller, Renato Nicolodi, Tokyo Rumando, Dries Segers, Marco Tirelli, Hannelore Van Dijck, Jan Van Imschoot, Philippe Vandenberg, Filip Vervaet, Daisuke Yokota

openingsuren

woensdag tot zondag van 10 tot 17 uur
maandag en dinsdag gesloten

Danny Devos is voornamelik bekend door zijn performances en body art. Hij geldt als een van de grote namen uit de Belgische performancekunst. Terwijl de performance in Belgie na de avant-garde aan belang inboette, is Danny Devos deze kunstvorm altiid heel gepassioneerd bliiven beoefenen. Hij tast hierbii zijn eigen fysieke en geestelijke grenzen af en confronteert tegelijk de toeschouwer met zichzelf. Daarnaast maakt Devos ook installaties, die een even duistere kant hebben als zijn performances. Vanuit zijn fascinatie voor misdaad zocht hij meermaals contact met meervoudige moordenaars.

In 'Het Gouden Paviljoen' zin er twee werken van DDV te zien. 'The Black Dahlia' was de postume bijnaam van Elisabeth Short die in 1947 dood werd aangetroffen. Haar lichaam was zwaar toegetakeld en in tweeën gesneden. Haar mond was opengesneden van oor tot oor.

Het andere werk 'Killing for Company' verwijst naar de Schotse seriemoordenaar Dennis Nilsen die minstens 12 jongemannen vermoordde. Naar eigen zeggen om 'hen niet kwijt te raken en weer eenzaam te zijn'. Hij bewaarde hun lichamen om gezelschap te hebben en voor necrofiele doeleinden.

Nilson schreef zelf het gedicht en maakte zelf de tekening die DDV op het kunstwerk aanbracht. Tot op vandaag zit Nilsen in een Britse gevangenis zijn straf uit.

Waar de performances van DDV in de jaren zeventig vertrokken vanuit frustratie en haat tegenover de mensheid, is zijn houding tegenover zijn vroeger werk er nu één met meer mededogen. DDV reisde tussen 1999 en 2003 naar Azie waar hij o.a. het boeddhisme bestudeerde. Vanuit de boeddhistische levensbeschouwing zijn de genoemde twee werken 'het andere eind van schoonheid', of nog beter 'het lot van schoonheid'. We kopen bloemen om ze thuis in een vaas te zien sterven. Schoonheid is per definitie kwetsbaar. Wanner ze ongenaakbaar is, word ze al snel bedreigend.